بازی Doom

اول از همه باید دور داستان را به کلی خط بکشید. سازنده بازی سعی کرده تا یک داستان خیلی کوچک را در بطن بازی قرار دهد، اما این داستان اصلا در حدی نیست که حتی بخواهیم در جریان گیم‌پلی به آن فکر کنیم. شخصیت بی‌نام و نشان بازی در مکانی نامعلوم به هوش می‌آید و در طول بازی باید دنبال زنی برود که دروازه‌های جهنم را باز کرده است! اگر از طرفداران قدیمی بازی باشید، به خوبی می‌دانید که اصلا داستان و روایت هیچ معنایی در دنیای DOOM ندارد.
گیم‌پلی بازی بسیار سریع و بسیار خشن است. تمام بازی حول محور سمفونی‌ اکشنی روایت می‌شود که نوازندگان آن اسلحه‌ها و شنودگان آن اهریمن‌ها هستند. بازی DOOM چیزی نیست که حتما باید نسخه‌های قبلی را تجربه کرده باشید تا از آن لذت ببرید، تمام کاری که باید انجام دهید کشتن دشمنان است. اما اگر از کهنه‌کاران سری DOOM هستید، این بازی خاطرات زیادی را برای‌تان زنده خواهد کرد. ارّه برقی محبوب، BFG دوست داشتنی، شات‌گانی که دشمن را تیکه پاره می‌کند یک طرف، شیاطینی که سال‌ها با آن‌ها خاطره داشتید، از سایبردیمن گرفته تا شوالیه‌های جهنم هم از طرفی دیگر، DOOM را به یک بازی محبوب برای گیمر‌های قدیمی تبدیل کرده‌اند. البته همه چیز به همان شکل گذشته باقی نمانده است و عناصر قدیمی بازی لباس‌های جدیدی بر تن کرده‌اند. ظاهر اسلحه‌ها مدرن‌تر و ظاهر دشمنان عجیب‌تر شده‌‌اند تا با سلیقه‌های امروزی هم‌خوانی داشته باشند. همچنین همان‌قدر که کاراکتر بازی سریع‌تر شده است، اهریمنان نیز بسیار خشن‌تر و سریع‌تر شده‌اند. در کنار این مسائل، اسلحه‌ها مکانیزم سریع و سبُکی را از خود نشان می‌دهند.
کی از دیگر مواردی که شاید برای بعضی‌ها نکته مثبت و برای برخی دیگر نکته منفی به شمار برود، محیط و اتمسفر DOOM است. DOOM 3 را به خاطر دارید؟ لحظه‌ای که پا به ایستگاه فضایی در مریخ می‌گذارید؛ همه جا تاریک است و چراغ‌هایی که اتصالی کرده‌اند گاه و بی‌گاه خاموش روشن می‌شوند. جو سرد و تاریکی در آن حاکم بود و جنازهای خونین و مالین به فضای آن حالتی ترسناک داده بودند. حال دو قسمت اول بازی DOOM را به خاطر بیاورید؛ بازی با گرافیک پیکسلی خود که در آن زمان جزو بهترین‌ها به شمار می‌رفت محیط‌هایی روشن‌تر داشت و عناصر ترس در آن به کار برده نشده بود. DOOM جدید سعی کرده با ادغام این دو مورد محیط‌های خود را خلق کند اما از نظر من آن محیط خشن، خونین و تاریک تا حد زیادی از بین رفته و شبیه به دو نسخه اول شده است. بازی که در مریخ و ایستگاه‌های این مکان دنبال می‌شود دیگر به آن صورت نیست که همیشه در گوشه و کنار آن انبوهی از جسد‌ها محیط بازی را مزین کرده باشند و خون رنگ اصلی در و دیوار باشد. نقاط تاریکی وجود ندارد که همیشه در اعماق آن منتظر یورش یک شوالیه جهنمی باشیم. محیط‌ها به آن صورت چیزی در خود ندارند که همانند DOOM 3 آن جو بُهت زده و شوکه کننده‌ای که پس از حمله شیاطین به وجود آمده بود را دوباره خلق کنند. کانتینرهای ریز و درشت، مواد مذاب، عناصری مانند آتش و شعله‌های جهنمی از جمله مواردی هستند که محیط بازی را تشکیل داده‌اند و در هر چند متر، در محیط‌های نورانی و به دور از تاریکی بازی، جنازه‌هایی را می‌بینید که اصلا حس گذشته را القا نمی‌کنند.
گیم پلی بازی Doom تمامی استانداردهای لازم برای یک شوتر اول شخص کلاسیک با استایل آرکید را در بالاترین کیفیت داراست و ازسرعت بسیار بالای روند گیم پلی تا دشمنانی که دیوانه وار به سمتتان هجوم می آورند و یک لحظه هم شما را راحت نمی گذارند در این عنوان وجود دارد.. Doom از آن دست شوترهایی که پشت یک دیوار یا کاور کمین کنید و آنجا محل امنی برای خود بسازید و همه را از بین ببرید نیست بلکه باید در هر لحظه در حرکت باشید و جابجا شوید و در همین حال به طور مداوم به جلو و عقب و چپ و راست خود بچرخید و شلیک کنید. در مجموع در مورد گیم‌پلی بازی باید بگویم که این بخش به جرات برترین و با کیفیت‌ترین قسمت بازی Doom است که البته انتظاری هم غیر از این نمی‌رفت و مشخص بود که این بازی اگر موفق شود بر اساس گیم‌پلی جذابش موفق شده است و حالا که این گونه شده است پس خود گواهی بر این است که حتی اگر بازی را انجام نداده باشید نیز بدانید که با گیم‌پلی قدرتمندی طرف هستید. چرا که همان‌طور که قبلا هم عرض کردم عنوانی در این سبک “اگر بالاترین کیفیت را در تمام بخش ها داشته باشند ولی فقط گیم پلی آن‌ها جذاب نباشد کل المان‌ها و قسمت‌های مختلف بازی را با خود زیر سوال می‌برد”. گیم‌پلی ِDoom دقیقا همان چیزی است که در بهترین حالت باید باشد و می‌تواند تا طرفداران بازی و همین‌طور علاقمندان جدید را کاملا راضی نگاه دارد و اوج جذابیت را به آن‌ها منتقل کند. در صورت نیاز می توانید این بازی را از فروشگاه سافت اسپات تهیه نمایید.

منبع: گیمفا و زومجی