بازی This War of Mine

داستان This War of Mine پیرامون شخصیت‌هایی می‌گذرد که هرکدام از قضای روزگار، زندگی زیبای گذشته را پشت سر گذاشته و اکنون گرفتار آب و غذا برای زنده ماندن در محاصره‌ای طولانی شده‌اند. محاصره‌ای که کافی است تا رادیو را در بازی روشن کنید و هر روز اطلاعات جدیدی را از شرایط موجود به دست بیاورید. داستان بازی به صورت یکتا برای ۱۲ بازمانده بازی آغازی متفاوت دارد. هر یک از شخصیت‌ها در شرایط یا به قولی خرابه‌ی متفاوتی وارد بازی می‌شوند و در ابتدای شروع ماجرای هر یک از شخصیت‌ها داستان کوتاه متفاوتی را مطالعه می‌کنید. مدت به اتمام رسیدن محاصره، شرایط آب و هوایی مختلف، انواع و اقسام مکان‌ها که برای داستان هر شخصیت شرایط ویژه‌ای دارند و در نهایت قهرمان‌هایی با پیشینه‌ و داستانی غم‌انگیز، باعث شده‌اند تا داستان بازی عناصر لازم برای درگیر کردن بازیکنان را داشته باشد. با آغاز هر روز شرایط روحی و جسمی افراد فرق می‌کند و با توجه به اتفاقاتی که در طول شب رخ داده است، با شرایط جدیدی روبه‌رو می‌شوید.
اما آنچه که این بازی را متفاوت می‌کند تجربه‌ای است که گیم پلی پیش روی بازیکن می‌گذارد. وجود ۱۲ شخصیت متفاوت هر کدام با پیشینه و حرفه‌ای منحصر به فرد به بازیکنان اجازه می‌دهد تا با توجه به مهارت هر یک از بازیکنان شیوه‌ای متفاوتی را برای بیشتر زنده ماندن اتخاذ کنند که همین موضوع هر ماجرا را از آغاز تا پایان متفاوت می‌کند. تم کلی بازی This War of Mine بقا تا جای ممکن است و برای دستیابی به این مهم باید هر یک از شخصیت‌ها را در جای مناسب استفاده کنید. دید دو بعدی و مکانیزم گیم‌پلی بازی برخلاف سایر بازی‌های بقا روی برداشتن سلاح و کشتار دشمنان متمرکز نیست و بالعکس بازیکنان را مقابل چالش‌هایی احساسی نظیر دزدی از یک زوج سالمند، رویارویی با دلال‌های غذا و دارو یا ورود به اماکن نظامی بدون کوچکترین حفاظی قرار می‌دهد. حقیقت این است که بعد روانشناسی این بازی آنقدر گسترده و غنی است که ذهن بازیکن بعد از مدتی درگیر چالش‌های فکری و در کل درک بهتر مخاطرات یک جنگ طولانی مدت می‌شود. دیدن از دست رفتن شخصیت‌ها، بیماری و خستگی آنها یا زخمی شدن دوستان یا بهتر است بگوییم همراهانی با سرنوشت یکسان دلیلی است تا برخلاف آثاری با محوریت جنگ ساعاتی را با تشنگی، گرسنگی یا تحمل غارت و دزدی کنار بیایید و شاید کمی هم شده، مشکلاتی که زمانی مردم کشورهای مختلف آن را تجربه کرده‌اند، درک کنید. اما گیم‌پلی هنوز هم بزرگترین نقطه قوت بازی This War of Mine است؛ محتوای غنی بازی و وجود مکان‌های مختلف برای به چالش کشیدن بازیکنان باعث شده است تا با وجود یکنواخت شدن گیم‌پلی بعد از چند ساعت هنوز هم دلیل قانع کننده‌ای را برای بازگشت به بازی و تجربه‌ی یک ماجرای تازه را داشته باشید؛ ماجرایی که در مواقعی با وجود سختی بیش از اندازه بازی و منطبق نبودن آن با منطق ادراکی بازیکن، شما را شگفت‌زده ‌می‌کند و گاهی نیز شما را به دلیل آنکه توانسته‌اید مدت زمان بیشتری را در محاصره‌ای بی رحمانه زنده بمانید، خوشحال می‌کند.
روند بازی اساساً به گونه‌ایست که شما در روزها به مدیریت پناهگاه‌تان، ارتقا و ساخت وسایل و آیتم‌های مختلف و مدیریت مصائب و درگیری افرادتان مشغولید و شب‌ها نیز به جمع آوری منابع برای زنده ماندن در روزهای بعدی. مشکل کنترل بازی عملاً معطوف به بخش روز بازی است. شما در این بخش به طور همزمان مسئول کنترل سه نفر هستید تا نیازهای آن‌ها و نیازهای پناهگاه را برطرف کنید. کنترل هر کاراکتر با جوی استیک و رساندن هر کدام‌شان به نقطه مربوطه و سپس زدن دکمه اجرای دستور، و سپس سوییچ کردن به شخصیت دیگر باعث می شود پروسه پیشروی شما در بازی به شدّت کند و عذاب آور شود. نینتندو سوییچ صفحه تاچ اسکرین دارد و آن‌ها بازی را قبلاً به طور موفّقیت آمیز بر روی گوشی‌های هوشمند پورت کرده‌اند. هیچ مانعی وجود نداشت تا با لحاظ کردن کنترل لمسی در حالت دستی، به راحتی هر شخصیت را با چند لمس کوچک انگشت به وظایف مختلف در اتاق های مختلف مشغول کرد و به شخصیّت دیگر پرداخت. با این وجود کنترل بازی همان گونه که گفتم به غیر از کند کردن بازیکن در قسمت روز بازی، در بقیه موارد و مخصوصاً شب کاملاً منطقی، تمیز و دقیق طرّاحی شده و در حالت داک و یا اگر با PS4 و XB1 به تجربه آن می‌پردازید به هیچ وجه بازی را از دهن نمی‌اندازند. بخش روز طرّاحی به شدت درگیر کننده و محشری دارد. چالش هایی که با پیشروی روزها در بازی پیش روی شما قرار می‌گیرند هر کدام هر دفعه تازه و به طرز قابل درکی، اعصاب خورد کن هستند و خوشبختانه هر کدام راه حل مناسب و واضحی برای برطرف کردن‌شان در اختیار شما قرار می‌دهند. و به علت ذیق وقت و منابع شما همیشه باید یک چیز را قربانی چیز دیگری کنید تا زندگی‌تان را ادامه دهید و این زیباترین وجهه بقا در This War of Mine است. شما در بازی به سختی می‌توانید به تمامی نیازهای افراد خود، همزمان رسیدگی کنید و وقتی حتی در این کار موفّق می‌شوید تنها در عرض دو روز مشکلات جدیدتر، کمبود منابع بیشتر و نشان دادن ثمره‌های تصمیم های اشتباهتان در روزهای گذشته بیشتر خود را نشان می دهند و باعث تازه ماندن تجربه بازی برای مدّت زیادی می‌شود.
با ورود به بخش شب بازی وارد چرخه‌ای از اتّفاقات غیرقابل پیش بینی می‌شوید. که هر چند، چند دفعه‌ی اوّل بسیار تازه‌اند ولی در دفعات بعدی که بازی را آغاز می‌کنید با آن‌ها آشنایی کامل دارید و همین روند پیشروی شما را ساده‌تر می‌سازد که موضوع خوبی است. شما شب ضمن محوّل کردن پست‌های مختلف به شخصیّت‌های مختلف می‌توانید با یکی از شخصیت‌ها به سراغ ساختمان‌های دیگر شهر رفته و شروع به غارت وسایل آن جا کنید. موانع، اشخاص کمک حال، اشخاص مزاحم و تنوّع آیتم‌های هر کدام از این مناطق به شدّت عالی و معتدل‌اند و تجربه بی‌نظیری را در اختیار قرار می‌دهند. در هنگام درگیری با دشمنان نیز در این بخش اکشن شوتینگ دو بعدی سیستم کاورگیری نسبتاً جالبی دارد ولی در کل بعد از کمی بازی متوجه می‌شوید سیستم بازی به هیچ وجه بر اساس اکشن مستقیم و رو در رو نوشته نشده و شما نیز قهرمان یا شخص خاصی نیستید که با یک کلت، همه فن حریف باشید(اگر بتوانید یک کلت بسازید البته) سیستم اکشن و طراحی محیط‌ها کاملاً در خدمت بخش مخفی کاری هستند که می‌توان با ارفاق گفت کار خود را درست انجام می‌دهد. با ارفاق چون هوش مصنوعی NPC ها در بازی هنگام درگیری کمی عجیب و غریب است. اکثراً هنگام درگیری مستقیم جایگیری و نشانه گیری دقیقی دارند. ولی هنگام مخفی کاری به بسیاری از اکشن‌های شما اهمیّت نمی‌دهند و کارهایی می‌کنند که واقعاً عجیب است. هر چند هیچ کدام از این موارد استرس ترسناک این بخش را از بین نمی‌برد. زمان محدود، کوله محدود و مهمات و اسلحه‌های شکننده و میزان سلامتی نه چندان قابل مانور کاملاً شما را در نبردهای شبانه محتاط می‌سازد. دو مورد دیگر نیز هستند که گیم پلی بازی را خیلی تحت تاثیر می‌دهند. NPC های بازی هنگام شب و هنگام روز، هر از گاهی به پناهگاه شما سری گذرا می‌زنند. در روز آن ها برای داد و ستد سر و کله‌شان پیدا می‌شود. قطعاً آن‌ها نیمه شب نیز برای داد و ستد به شما سر نمی‌زنند و مستقیم هدف‌شان سرقت اموال و منابع شماست. به صورت کلی این بخش کاملاً عملی و جذاب است ولی هر کدام از دو مورد داد و ستد و خطر سرقت‌های شبانه یک مشکل مخصوص به خود را دارند. مشکل داد و ستد این جاست که اوّلین قائده داد و ستد که برا مبنای "تامین نیاز طرف مقابل و تامین شدن نیاز شخصی" است را رعایت نمی‌کند. شما هنگامی که با این معامله‌گرها روبرو می‌شوید مشخصاً می‌دانید چه نیازی دارید و به هیچ وجه کلّ آیتم‌های طرف را در کوله خود تخلیه نمی‌کنید. در اکثر موارد توانایی همچین کاری را نیز به هیچ وجه ندارید. ولی نکته این جاست که شما هیچ دانشی از نیاز طرف مقابل نمی‌دانید. اگر کسی به خانه شما می‌آمد و در ازای اسلحه تخفیف بیشتری به شما برای داروها می‌داد و یکی دیگر این کار را در قبال غذا انجام می‌داد، تنوّع مبادلات بسیار بهبود می‌یافت و سردرگمی‌ای که در هر کدام از این مبادلات داشتید را برطرف می‌کرد. مشکل سرقت های شبانه نیز آن جاست که بسیار نامتعادل و غیر معقول‌اند. بازی به شما توانایی ساخت موانع برای کاهش احتمال حمله‌ی مهاجمان را می‌دهد و صد البته هیچ عدد و رقمی از این کاهش احتمال نمی‌دهد و به طور مثال مثل اکثر بازی‌های RPG و Survival نمی‌گوید که با این کار شما n درصد از احتمال وقوع این پدیده کم می‌شود. در This War of Mine شما فقط می‌دانید که با این حرکت احتمال وقوع این پدیده کم می شود. چقدر و چه میزان را به هیچ وجه متوجه نمی‌شوید. این برخورد غیر کمّی و کاملاً کیفی با تقریباً تک تک المان‌های بازی نکته‌ی به شدت به خصوص بازی است و اتمسفر عجیب و واقعی‌تری را پدید می‌آورد. بخش دزدی‌ها نیز همین گونه است. مشکل در جایی که شما می‌بینید چه چیزهایی از شما به سرقت رفته، آغاز و به اتمام می‌رسد. در این زمینه بازی کاملاً غیرمنطقی عمل می‌کند. هنگامی که شما به سرقت ساختمان‌های دیگر می‌روید کوله‌ی به شدت محدودی دارید. ولی ظاهراً مهاجمان شما این گونه نیستند. به یاد دارم یک دفعه طی یک سرقت شبانه به طور همزمان تمامی سوخت‌ها و چوب‌هایم را یکجا از من دزدیدند و این در صورتی بود که از هر کدام از این منابع نزدیک به بیش از 30 واحد در اختیار داشتم. نکته بدتر این بود که سوخت و چوب کاملاً منابع وابسته به هم هستند و حذف شدن هر دوی آن‌ها از Inventory ام کاملاً باعث شد در ادامه روند کار فلج شوم. نمونه این گونه موارد در برخی المان‌های دیگر بازی نیز خود را نشان می دهند که باعث می‌شوند ایده‌ها و اجرایشان اکثراً محشر و به یاد ماندنی باشد ولی عدم توجه به جزئیات این چنینی واقعاً لکّه‌های سیاهی بر تجربه نهایی باقی بگذارند. بازی This War of Mine فرصتی عالی و البته ایمن است تا تجربه‌ای را از پیامدهای یک جنگ داشته باشیم. تجربه‌ای که شاید خیلی از افراد تا آخرین روز زندگی‌شان آن را تجربه نکنند و این بازی اجازه می‌دهد تا حداقل طعم آن را هرچند بسیار ناچیز بچشند.در صورت تمایل می توانید این بازی را از فروشگاه سافت اسپات تهیه نمایید.

منبع: زومجی و بازی مگ