بازی Resident Evil 3

وقایع شماره سوم بازی ، ۲۴ ساعت قبل از شماره دوم RE اتفاق می‌افتد. شهر راکون یا بگویم راکون سیتی به تازگی با هجوم زامبی ها بر اثر گسترس ویروس T همراه شده و حال ما کنترل جیل ولنتاین و ماجراجویی برای فرار از شهر و البته مقابله با نمسیس را به دست خواهیم گرفت. اگر به یاد داشته باشید، شماره سوم با فاصله زمانی تنها یک سال نسبت به شماره دوم عرضه شد و آن زمان از لحاظ داستانی نه پیچیدگی شماره دوم را داشت و نه حتی به اندازه شماره دوم گسترده بود. همین عوامل تا حدودی باعث شده تا دست و پا کپکام برای خلق یک داستان مهیج بسته باشد. به این دلیل با گذشت ۲۰ سال از عرضه شماره سوم، دیگر این عنوان نمی‌تواند همانند آن زمان داستانی غنی و کامل را ارائه دهد. به همین منظور کپکام به شدت سعی کرده‌ تا روی شخصیت پردازی قهرمانان داخل بازی تمرکز کند. ما در این شماره خیلی بیشتر با شخصیت جیل ولنتاین و علایق و زندگی شخصی او آشنا و ارتباط برقرار خواهیم کرد. حتی شروع بازی هم از دید اول شخص و در رویای جیل به صورت اول شخص به وقوع می‌پیوندد تا مخاطب را بیشتر از هر زمان دیگری با این شخصیت پیوند دهد. بقیه شخصیت‌ها هم دچار تغییرات بنیادی و فراوانی گشته‌اند و بیشتر در خدمت ساخت و پرداخت شخصیت جیل قرار می‌گیرند. شخصیت کارلوس یکی از آن‌ها است که حال ظاهرش به کل عوض شده و این‌بار روابط او و جیل شکل و شمایل جدیدی به خود گرفته و بیشتر از گذشته باور پذیر است. حتی مراحلی هم با کنترل کارلوس در بازی قرار داده شده که تنها هدفشان کامل کردن داستان و شخصیت جیل است. در این نسخه کات سین‌ها و دیالوگ ها هم افزایش یافته‌اند، اما در نهایت باز هم به همان ضعف ۲۰ سال قبل بر خواهیم خورد. با پایان بازی همچنان این حس وجود دارد که بازی نتوانسته هیچ قدمی در تکامل داستان کلی سری بردارد و همچنان سوالات فراوانی را بدون پاسخ می‌گذارد. درست همان ضعف‌هایی که در نسخه اصلی هم وجود داشت. البته در طول مراحل توضیحات مفیدی در خصوص وضعیت مردم راکون سیتی و یا نحوه به وجود آمدن نمسیس و فجایعی که رخ داده، بازگو می‌شود اما این موارد به صورت کلی کافی نیستند.
در حالی که دو شماره اول RE تمرکز بیشتری بر روی بخش Survival و ترس داشتند و کمتر بازیکن را درگیر مبارزات می‌کردند، شماره سوم مسیر متفاوتی را انتخاب کرده بود که در آن بیشتر بازیکن را درگیر مبارزات بازی می‌کرد. کپکام در نسخه ریمیک شماره دوم سعی کرده بود تا تعادل بیشتری را بین بخش مبارزات و پازل‌‌ها و ترس برقرار کند. به همین صورت نه بخش اکشن و مبارزات بیش از حد نیاز در طول بازی وجود داشت و نه پازل‌ها اذیت می‌کردند. هر چند در شماره دوم هم با عنوانی نسبتا اکشن در اواخر بازی همراه بودیم. با این تفاسیر انتظار داشتم ریمیک شماره سوم هم مسیر ریمیک شماره دوم را انتخاب کند. مسیری که به نظر می‌رسد کمک شایانی به موفقیت ریمیک شماره سوم می‌کرد. با این حال کپکام از آن روند صرف نظر کرده و سعی کرده‌است تا همان روند اصلی شماره سوم به اینجا منتقل شود. بدین صورت با یک عنوان به شدت اکشن طرف خواهیم بود. همانند ریمیک شماره دوم، این بار هم از دوربین روی شانه استفاده شده‌است. عنوانی که تا دلتان بخواهد مهمات، بسته‌های سلامتی و زامبی و موجودات دیگر در مسیرتان قرار می‌دهد و شما را هم تشویق به شرکت در مبارزات می‌کند. همان طور که در بالا گفتم شخصیت کارلوس هم در این ریمیک قابل بازی است و در دو مرحله‌ای که کنترل او را در دست خواهیم گرفت این بار اکشن به شدت بیشتر می‌شود و حتی در یکی از مراحل، بازی از شما می‌خواد با ده‌ها زامبی مبارزه کنید و همانند بخش زامبی سری Black Ops در مقابل موج بی‌پایان زامبی‌ها زنده بمانید. در طرف دیگر کمبود معما و پازل به شدت در نسخه ریمیک به چشم می‌خورد. در حالی که نسخه اصلی از پازل‌های نسبتا کاملی برخوردار بود، حال کپکام از استفاده از آن‌ها خودداری کرده و به جز چند مورد پازل بسیار آسان، دیگر خبری از معما و پازل در طول مراحل نمی‌شود. گان‌پلی و سرعت بازی‌ها در خدمت بخش اکشن قرار گرفته و با عنوانی بسیار سریع‌تر نسبت به شماره دوم طرف هستیم. حال جیل می‌تواند در مقابل زامبی‌ها ازقابلیت dodge کردن استفاده کند و بدین صورت در کسری از ثانیه از مهلکه جان سالم به در برده و به ماجراجویی خودش ادامه دهد. در کنار این موارد مثل همیشه شاهد وجود اسلحه‌های مختلفی هستیم که همچنان استفاده و پیدا کردن آن‌ها لذت بخش است. از شات‌گان معروف جیل گرفته تا کلت مگنومش همچنان جذاب و استفاده از آن‌ها برای کشتن زامبی ها رضایتمند است. قطعا بخش اکشن نیازمند دشمنانی است که بتوانند روند آن‌ را هم سخت و چالش برانگیز نگه‌دارند. در کنار زامبی‌های کلاسیک و سگ‌های معروف سری، شاهد حضور دیگر موجودات مانند عنکبوت‌ها، Gamma و گونه‌های جدیدی از دشمنان هم هستیم، اما در این بین تعداد زیادی از دشمنانی که در شماره سوم حضور داشتند، در این جا نقشی ندارند. به عنوان مثال خبری از کلاغ‌های زامبی و کرم های زیر زمینی نیست. البته این حذفیات تنها محدود به دشمنان نمی‌شود و تعدادی از محیط‌های بازی همانند پارک و برج ساعت هم در نسخه ریمیک وجود ندارند و تنها در قالب متن‌ها و دیالوگ‌ها به آن‌ها اشاره می‌شود. کپکام سعی کرده‌است تا در قالب مراحل مربوط به کارلوس این کمبود ها را جبران کند، اما در این کار موفق نبوده‌است. البته باید خاطر نشان شوم که یکی از مراحل مربوط به کارلوس در اداره پلیس راکون اتفاق می‌افتد. همان محیطی که در ریمیک شماره دوم هم از آن استفاده شده بود. البته این جا دیگر خبری از معما ها و Mr.X نیست و تنها کارلوس و رگبارش در این جا حضور دارند. شماره سوم برای سیستم سیو مراحل، از مکانیزمی استفاده می‌کرد که در آن مجبور بودیم تا از ماشین تایپ برای سیو بازی استفاده کنیم. ماشین تایپی که برای هر سیو نیاز به جوهر داشت و جوهر آن هم محدود بود. با این که این مکانیزم منسوخ شده و خوشبختانه در نسخه ریمیک هم فقط ماشین تایپ وجود دارد و نیازی به جوهر نیست، اما نکته آزار دهنده تعداد بسیار زیاد این ماشین‌های تایپ برای سیو کردن بازی است. تقریبا به فاصله هر پنج دقیقه در بازی می‌توان یک Safehouse و ماشین تایپ پیدا کرد. موضوعی که باز هم بیشتر باعث آسان شدن نسخه ریمیک شده‌است.
موتور توانمند کپکام با نام Reach for the Moon که به خوبی در عناوین مختلف این شرکت خوش درخشیده، یک بار دیگر در نسخه ریمیک کیفیت بالای این موتور گرافیکی را به نمایش در می‌آورد. از طراحی با جزئیات مراحل مربوط به شهر راکون گرفته، تا مراحل بیمارستان و آزمایشگاه همه از جزئیات فراوان و طراحی فوق‌العاده‌ای برخودار هستند. مراحلی که بیست سال قبل و در زمان کنسول PlayStation آن ها را به صورت دوربین ثابت تجربه کرده بودیم، حالا به لطف پیشرفت تکنولوژی رنگ و بوی جدیدی را به خود گرفته‌اند. مدل استفاده شده برای شخصیت‌های بازی هم فوق‌العاده با جزیئات از اب در آمده‌اند. شخصیت جیل حالا به شدت بیشتر به یک انسان نزدیک شده و ترس، شادی و غم به خوبی در چهره اون نقش می‌بندد. مهندسان کپکام به خوبی توانسته اند از تمام پتانسیل موجود در موتور RE برای خلق شخصیت‌های نسخه ریمیک استفاده کنند. دشمنان و نمسیس هم وضعیت مشابه‌ای دارند. هر چند طراحی شخصیت نمسیس به صورت کامل تغییر کرده، اما همچنان جذاب و با کیفیت است. حالا به خوبی جهش ژنتیکی او هم باعث تغییرات بنیادی و قابل توجه‌ای در او می‌شود که به لطف تکنولوژی استفاده شده برای این عنوان قابل تقدیر است. همان طور که در نقد نسخه ریمیک شماره دوم گفته بودم: « زامبی‌ها، حالا دارای چندین لایه پوست، گوشت و اعضا داخلی هستند. به این صورت با هر تیری که شما روانه آن‌ها می‌کنید با توجه به فاصله و قدرت اسلحه، شاهد از هم پاشیدن اعضای داخلی این موجودات و سرازیر شدن خون در محیط هستیم.» موردی که در خصوص ریمیک شماره سوم هم صدق می‌کند. در بحث بعد تکنیکی هم بازی هیچ کمبودی ندارد و نرخ فریم ۶۰ فریم بر ثانیه در تمام موارد ثابت است. یکی از موارد حیاتی در خلق اتمسفر و محیط ترسناک، افکت های صدا هستند. همانند بخش بصری، در بخش صدا هم کار کپکام قابل تقدیر است. هر چند نمسیس حضور کوتاهی در بازی دارد، اما همچنان نعره بلند او و استفاده کلمه S.T.A.R ترس بر اندام هر موجود زنده‌ای می‌اندازد. موزیک بازی هم کلام در خدمت ریتم مراحل قرار دارد. اگر وارد Safehouse ها شوید، همان موزیک بیست سال قبل به گوش می‌رسد. موزیکی که همچنان مانند آب قندی در مقابل حضور نمسیس عمل می‌کند. البته نه این نمسیس نسخه ریمیک، منظورم همان نمسیس نسخه اصلی است. با تغییر روند بازی به بخش اکشن، موزیک هم تغییر کرده و تند می‌شود. موزیک‌هایی که اکثر آن‌ها از نسخه اصلی در این جا حضور دارند و گروهی هم برای این شماره بازسازی شده‌اند. صداپیشگان شخصیت‌های اثر هم تغییر کرده‌اند و همانند نسخه قبل این یک تغییر مناسب و قابل قبول است. صداپیشگان جدید باعث ایجاد عمق بیشتر در شخصیت‌های بازی و شکل گیری این شخصیت‌ها گشته‌اند. در صورت تمایل می توانید این بازی را از فروشگاه سافت اسپات تهیه کنید.

منبع: بازیسنتر